การให้การอบรมได้เลือกวิธีการที่ท่านนักบุญยอห์น บอสโก ผู้ก่อตั้งคณะนักบวชซาเลเซียน ซึ่งยึดหลักที่ว่า "กันไว้ดีกว่าแก้" กล่าวคือ ป้องกันมิให้เด็กได้มีโอกาสทำผิด เพื่อที่จะได้ไม่ต้องลงโทษเมื่อเด็กได้กระทำความผิด และอบรมให้เด็กทำหน้าที่ต่างๆ โดยสมัครใจเอง เรียกว่า "ระบบป้องกัน"  ประกอบด้วย

ความรักใจดี  หมายถึง  การที่ผู้สั่งสอนหรือผู้อบรมต้องมีความสนใจ เอาใจใส่บรรดาเด็กๆเป็นพิเศษ  คอยติดตามช่วยเหลือและชี้แนะพวกเขาเหมือนดังเป็นบิดา มารดา พี่และเพื่อน ความรักใจดีนี้แสดงออกโดยการดูแลและอยู่กับพวกเด็กๆ ตลอดเวลาเพื่อป้องกันไม่ให้มีภัยเกิดขึ้นกับเด็กๆ ทั้งกายและใจ

เหตุผล  หมายถึง  ผู้สั่งสอนหรือผู้อบรมต้องไม่ใช้อำนาจ อารมณ์หรือความรุนแรงในการอบรมเยาวชน แต่ใช้เหตุผลความรักและความเข้าใจในการชี้แนะและสั่งสอนพวกเขา โดยให้พวกเขายอมรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นด้วยความเต็มใจและให้โอกาสปรับ ปรุงตนเสียใหม่

ศาสนา  หมายถึง  การอบรมสั่งสอนเด็กให้มีจิตใจที่เปี่ยมด้วยคุณธรรม และจริยธรรม ดังเช่น ความรัก ความเสียสละ ความซื่อสัตย์ ความยุติธรรม ฯลฯ เพราะถ้าเด็กมีจิตใจเปี่ยมล้นไปด้วยคุณธรรมและจริยธรรมแล้ว เขาจะเป็นบุคคลที่ครบครันและเป็นพลเมืองที่ดีของสังคม